„Wtedy Piotr zaczął mówić do Jezusa: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą».” (Mk 10,28)
Jakże dziękuję Jezusowi, że dał mi odczuć jedynie „gorycz ziemskich przyjaźni”. Z takim sercem jak moje można by mnie łatwo oszukać, podciąć mi skrzydła, a jak wtedy mogłabym „wzlecieć i spocząć”? (Rkp A 38r)
Ty, Panie, wzywasz niektórych, aby „opuścili wszystko i poszli za Tobą”, by żyli całym swym bogactwem istnienia dla Ciebie. Nie po to, żeby się w sobie zamknęli, ale by pociągnęli swych braci ku szczytom miłości. Strzeż ich daru, Panie.
